Call Me Xander

Sometimes we need to get hurt for us to heal. We need to get wounded to experience pain. Sometimes we need to get lost for us to get direction. We sometimes need destruction, damaged or broken for us to understand how to build ourselves and be created anew, stronger, better and different.  Personally, fear befalls me when I am broken and shattered. I became fragile and easily distracted. I lost direction. I lost control of my decisions and always jump into every opportunity that comes my way. I want to keep away from that feeling of loneliness and hurt and so I easily dive into anything that comes along whatever it takes. I envy those who have that guts to be strong despite and inspite of what situation they are into. I admire those who still believe that there is someone out there who firmly believe with all their faith that someone is always ready to save them from their misery. I do believe, but I just don't know how to start. I can hear that little child...

We found love in a hopeless place right? So the story below is a very unusual story about a girl and a boy hanging in a tenter (Sampayan in Tagalog).  Let's just name the lovers Shing and Julius. The ever sweet lovers. THE LOVERS : Shing (Orange Clip) and Julius (Maroon Clip) Shing and Julius were together for over three years now. They promise to love each other till death separate them apart. One day, Shing met Rodney (Gray clip). Equally handsome as Julius but more mature about everything. Shing and Rodney became friends and in a short period of time, something blossomed between them. An unexpected love. THIRD PARTY Few more months and so Shing finally felt love over Rodney. She thinks Rodney is the right guy for her. So she finally confronted Julius and tell her the truth. And so Julius, was devastated and broken. He decided to let her go as she wanted Shing to be happy. He was crying over the lost of her beloved Shing but beyond the hurt he was curious a...

CHAPTER 1 - STRANDED CHAPTER 2 - TAKEN CHAPTER 3 - RUN Bitbit ni Andrea ang basang tuwalya at batya na may maligamgam na tubig. Inabot niya ito kay Noel. Piniga ni Noel ang tuwalya at pinahid sa noo at mukha ni Claire. Palaisipan pa rin kay Andrea kung sino si Claire sa buhay ni Noel. Nilinis ni Noel ang dumi at tuyong dugo sa mukha ni Claire. Maganda si Claire. May pagka mestisa siya. May luha sa mga mata ni Noel habang nakatitig sa tulog na Claire.  "Noel?" Ang tanong ni Andrea.  "Halos isang taon ko siyang hinanap. Ang buong akala ko patay na siya. Hindi ko alam kung anong nangyari sa kanya. Hindi ko alam kung bakit bigla siyang nawala nang walang paliwanag. "Noel, anong ugnayan meron kayo ni Claire?" Ang matapang na tanong ni Andrea.  "Si Claire ay... siya ang... kasintahan ko." "Huh!?"..Pano nangyari...? "Andrea, hayaan mo muna ako magpaliwanag. Mahirap din sa akin ito. Hindi ko inaasahan...

B ASAHIN ANG UNANG BAHAGI - ELE MENTALIA: GINTONG BAKAL NA PLUMA "Sampung mag-aaral... Apat doon ay mga kaibigan ko. Ni hindi ko alam kung buhay pa ang iba sa kanila" Bulong ni Daina habang nakatayo sa may bintana sa loob ng klinika. Sa di kalayuan ay narinig niyang nag-uusap ang Nars at ang Doktor. "Siya ba yung babaeng sinasabi nilang Mulato? Bakit pa kasi pinapahintulutan ang mga kagaya niya dito sa paaralan. Alam naman natin na mapanganib ang mapalapit sa kanila. Ang masama pa ay ako pa ang gumamot sa kanya. Dapat sa kanya ay hinayaan na lang para matahimik na tayong lahat." "Alam mo naman na kahit sino ay tanggap sa eskwelahang ito. Walang pinipili mapa-tao, halimaw, o maging mga Mulato." Sa narinig ni Daina ay hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng Nars pero alam niya na siya ang tinutukoy ng Nars ngunit hindi niya ito masyadong iniintindi dahil mas nanaig pa rin ang pagkalungkot at pagaalala sa mga taong...

CHAPTER 1 ---    STRANDED Saksi ako kung pano nangyari ang lahat, kung pano mawalan, at kung paano kunin ang lahat sa akin. Nagtatago kami nuon sa kwarto sa pagitan ng kisame at ng bubungan. Biglang nagutom si Mama kaya nag desisyon siyang bumaba at pumunta sa kusina. Sa oras na iyon ay ubos na rin ang nakaimbak naming pagkain. Pinigilan ko siya kaso sabi niya hindi niya na kayang tiisin ang kalam ng kanyang sikmura. Karga ko pa si bunso noon, tatlong taong gulang pa lang siya. Ang sabi ni Mama, para din makakain na si bunso at nagugutom na din kaya kailangan niyang bumaba. Ubos na ang nakaimbak na pagkain namin sa pinagtataguan namin kaya kailangan na niyang pumuslit ng pagkain sa kusina. Naalala ko dati noong nasa ayos pa ang mundo palaging may tinatagong pagkain si Mama at si Papa para daw sakaling magkaubusan ay may makakain kami. Heto na ang panahon na yun. Sagana sa pagkain ang aming bahay. Hindi gaya ngayon, salat sa pagkain at maiinom.  Dah...

"This is the answer to my hardships," Gerry declared. Tightly holding the rusty knife in his right hand, Gerry slowly sliced his wrist moving it back and forth as blood slowly dropped out while tears started to fall. He was enjoying the pain and agony as he remembered every adversity he had.  "This feeling is much better than seeing myself succumb to every transgression," He said. "Why are you wasting your life?" A voice came out of nowhere. "Why do you care?" Gerry put the knife down while the blood continued to flow from his wrist. "I care because I am you. Look inside your heart. I am here. Go back to your senses and stop acting like an uneducated man. You are stronger than that. Trust me, things will be better again soon." Gerry couldn't feel anything anymore. He's standing in front of the window looking at a distance, while blood continue to drip from his wrist down to his fingertips. Another life was wasted.

"Hon, anong problema bakit ang tahimik mo simula nung umalis tayo sa bahay ng Mama mo?" Tanong ni Regan habang nagmamaniho pauwi. Tinitigan lang ni Joyce ang asawa ng ilang sigundo at bumalik ang tingin nito sa daan habang bakas parin ang pagkainis nito sa asawa. "Hon, sumagot ka naman. Hindi ko alam kung ano ang ginawa ko para di mo ako kausapin".  Tanong nito ulit sa asawa. Muling tumitig si Joyce sa asawa. Sa pagkakataong ito ay bakas na sa kanyang mukha ang pagkapikon sa asawa. Ilang oras pa ang lumipas ay hindi parin nagsasalita si Joyce. Pagdating sa bahay habang nasa hagdanan paakyat sa kanilang apartment ay muling nagtanong si Ryan sa asawa kung ano ang dahilan at bakit parang ayaw siyang kausapin ng asawa. "Baby, ano ba ginawa ko sayo at ayaw mo akong kausapin. Simula nung umalis tayo sa bahay ng Mama moay parang iritang irita ka na sa akin. Ano ba ginawa ko at nasabi ko at nagkakaganyan ka?"  May kasamang inis na sa...

Inimbitahan ni Adonis ang kanyang ina sa kanyang apartment for a dinner. Habang nasa hapag kainan ay hindi maalis ang tingin ng ina sa roomate ni Adonis na si Angelo. May kunting pagdududa ang ina sa totoong relasyon ng dalawa. Naniniwala ang kanyang ina na mahigit pa sa isang roomate ang turingan ng dalawa. Buong magdamag na binantayan ng ina ang bawat usapan at galaw ng dalawa. Malakas ang kutob ng ina na may ugnayan nga sila. Napansin ni Adonis ang pagdududa ng ina kaya't inunahan na niya ito. "Alam ko ang nasa isip mo. Pero sinisigurado ko na walang namamagitan sa aming dalawa ni Angelo". Pag amin nito sa Ina. "Ok. Sabi mo eh. Wala naman sa akin yun". Sagot ng Ina. Makalipas ang ilang linggo ay lumapit si Angelo kay Adonis at sinabing, "Adonis, simula nung bumisita ang Nanay mo dito sa apartment ay may napansin akong nawawala ang gunting natin. Kanina ko pa hinahanap pero di ko makita. Hindi naman sa nambibintang...

PAALALA: Ang kuwento sa ibaba ay isang gawain ng makulit na imahinasyon. Ang mga karakter, pangyayari at dyalogo ay iginuhit mula sa imahinasyon ng may akda at hindi nangangahulugan na makatotohanan. Ano mang pagkakahawig sa aktwal na kaganapan o tao, buhay man o patay, ay sadyang hindi sinasadya. Isang garapong holen na may ibat ibang disenyo at kulay ang nakita ni Ariel na nakatago sa sulok ng tokador. Nahumaling ito sa masasaya at kaakit-akit na kulay kaya't kinuha niya ito at pinaglaruan. Masayang pinaglalaruan ni Ariel ang mga holen na tila ba ay wala nang bukas. Alam niya na ang garapon ng holen ay pagmamay-ari ng kanyang kuya na si Rhuel. Mahilig mangolekta ng holen na may ibat-ibang disenyo, kulay at laki si Rhuel. Isang garapon na ang koleksyon niya kaya hindi niya ito basta basta nilalabas sapagkat mahalaga sa kanya ang mga ito.  "Nay, nakita mo po ba ang mga holen ko sa tokador?" Ang pagalit na tanong ni Rhuel sa kanyang Ina na nagluluto sa kusina.  ...